dolub-boşalmaq

f.

1. Aramsız surətdə bir şeylə dolmaq və boşalmaq. Şəhərin arvadları dəstə-dəstə hacının böyük bacısı Pərinin evinə dolub-boşalmaqda idilər. Haqverdiyev. Həmin axşam Yunisin evi qonaqlarla dolub-boşaldı. M. C..

2. Dərddən, qəmdən, kədərdən ağlamaq dərəcəsinə gəlmək.